Psikologlar Justin Kruger ve David Dunning'in tarihe geçmelerine vesile  olan bulguları, Türk sağduyusunun yüzyıllardır "cahil cesareti" dediği şeydir aslında. Teorileri özetle, "cehalet, gerçek bilginin aksine, bireyin kendine olan  güvenini artırır" der. 
Metin çözme, araç kullanma, tenis oynama gibi çeşitli alanlarda yapılan  araştırmaların sonucunda şu bulgulara ulaşılmıştır: 
  -Niteliksiz insanlar ne ölçüde niteliksiz olduklarını fark edemezler.
  -Niteliksiz insanlar, niteliklerini abartma eğilimindedir. 
  -Niteliksiz insanlar, gerçekten nitelikli insanların niteliklerini görüp anlamaktan da acizdirler. 
  -Eğer nitelikleri, belli bir eğitimle artırılırsa, aynı niteliksiz  insanlar, niteliksizliklerinin farkına varmaya başlarlar. 
  Değerlendirme zaafı: 
  İki uzman daha sonra, bu teorilerini test etme fırsatı da buldular.  Cornell Üniversitesi'nden 45 öğrenciye bir test yaptılar, çeşitli sorular  sordular. 
  Ardından öğrencilerden "testin sonucunda ne kadar başarılı olacaklarını  tahmin etmelerini" istediler. 
  En başarısızların (yani sadece yüzde 10 ve daha az doğru cevap  verenlerin), testin yüzde 60'ına doğru cevap verdiklerine, ayrıca iyi  günlerinde olsalar yüzde 70'e ulaşabileceklerine inandıkları ortaya çıktı. 
  En iyilerin (yani en az yüzde 90 doğru sonuç alanların) en alçakgönüllü  denekler olduğu (soruların yüzde 70'ine doğru cevap verdiklerini  düşündükleri) görüldü. 
(Not: Dunning ve Kruger bu çalışmalarıyla 2000  yılında Nobel de kazandılar.) 
  Çalışan, kendi kapasitesini değerlendirmekten ve eksikliğini teşhis  etmekten acizdir. Ama asıl vahim olan, bu "yetersizlik + haddini bilmeme"  kokteylinin, mesleki açıdan, karşı koyulmaz bir itici güç oluşturması.  Kariyer açısından bir eksiyken, artıya dönüşmesi.  İşinde çok iyi olduğuna yürekten inanan "yetersiz", kendini ve  yaptıklarını övmekten, her işte öne çıkmaktan ve haddi olmayan görevlere   talip olmaktan en küçük bir rahatsızlık duymayacaktır. Aksine bunu bir  "hak" olarak görecektir. "Uyanıklık" bilecektir.  Bu arada, gerçekten bilgili ve yetenekli insanlar ise çalışma hayatında  "fazla alçakgönüllü" davranarak kendilerine haksızlık edecekler, öne  çıkmayacaklar, yüksek görevlere kendiliklerinden talip olmayacaklar,  kıymetlerinin bilinmesini bekleyecekler (ve bilinmeyince için için  kırılacaklar ve kendilerini daha da geriye çekecekler) ve muhtemelen  üstleri tarafından "ihtiras eksikliği" ile suçlanacaklardır. 
Sonuçta, "kifayetsiz muhterisler" her zaman ve her yerde daha hızlı  yükselecekler ve daha yukarılara çıkacaklardır. Etrafınıza bir bakın, uzmanlara hak vereceksiniz

kologlar Justin Kruger ve David Dunning'in tarihe geçmelerine vesile  olan bulguları, Türk sağduyusunun yüzyıllardır "cahil cesareti" dediği şeydir aslında. Teorileri özetle, "cehalet, gerçek bilginin aksine, bireyin kendine olan  güvenini artırır" der. 

  Metin çözme, araç kullanma, tenis oynama gibi çeşitli alanlarda yapılan  araştırmaların sonucunda şu bulgulara ulaşılmıştır: 

  -Niteliksiz insanlar ne ölçüde niteliksiz olduklarını fark edemezler.

  -Niteliksiz insanlar, niteliklerini abartma eğilimindedir. 
 
  -Niteliksiz insanlar, gerçekten nitelikli insanların niteliklerini görüp anlamaktan da acizdirler. 

  -Eğer nitelikleri, belli bir eğitimle artırılırsa, aynı niteliksiz  insanlar, niteliksizliklerinin farkına varmaya başlarlar. 

   

  Değerlendirme zaafı: 

  İki uzman daha sonra, bu teorilerini test etme fırsatı da buldular.  Cornell Üniversitesi'nden 45 öğrenciye bir test yaptılar, çeşitli sorular  sordular. 

  Ardından öğrencilerden "testin sonucunda ne kadar başarılı olacaklarını  tahmin etmelerini" istediler. 

  En başarısızların (yani sadece yüzde 10 ve daha az doğru cevap  verenlerin), testin yüzde 60'ına doğru cevap verdiklerine, ayrıca iyi  günlerinde olsalar yüzde 70'e ulaşabileceklerine inandıkları ortaya çıktı. 

  En iyilerin (yani en az yüzde 90 doğru sonuç alanların) en alçakgönüllü  denekler olduğu (soruların yüzde 70'ine doğru cevap verdiklerini  düşündükleri) görüldü. 

(Not: Dunning ve Kruger bu çalışmalarıyla 2000  yılında Nobel de kazandılar.) 

  Çalışan, kendi kapasitesini değerlendirmekten ve eksikliğini teşhis  etmekten acizdir. Ama asıl vahim olan, bu "yetersizlik + haddini bilmeme"  kokteylinin, mesleki açıdan, karşı koyulmaz bir itici güç oluşturması.  Kariyer açısından bir eksiyken, artıya dönüşmesi.  İşinde çok iyi olduğuna yürekten inanan "yetersiz", kendini ve  yaptıklarını övmekten, her işte öne çıkmaktan ve haddi olmayan görevlere   talip olmaktan en küçük bir rahatsızlık duymayacaktır. Aksine bunu bir  "hak" olarak görecektir. "Uyanıklık" bilecektir.  Bu arada, gerçekten bilgili ve yetenekli insanlar ise çalışma hayatında  "fazla alçakgönüllü" davranarak kendilerine haksızlık edecekler, öne  çıkmayacaklar, yüksek görevlere kendiliklerinden talip olmayacaklar,  kıymetlerinin bilinmesini bekleyecekler (ve bilinmeyince için için  kırılacaklar ve kendilerini daha da geriye çekecekler) ve muhtemelen  üstleri tarafından "ihtiras eksikliği" ile suçlanacaklardır. 

  Sonuçta, "kifayetsiz muhterisler" her zaman ve her yerde daha hızlı  yükselecekler ve daha yukarılara çıkacaklardır. Etrafınıza bir bakın, uzmanlara hak vereceksiniz